Vorige week was ik getuige van een voetbalwedstrijdje tussen jongens en meisjes van groep 8. Ik kwam terug van een rondje hardlopen en was aan het uitlopen. Bij het court in de wijk was een heftige strijd gaande. Het was een mooie en zonnige dag en behoorlijk warm al. Er werd flink gezweet. Ik schat een mannetje of 15 die in twee ploegen tegen elkaar aan het voetballen waren. Tenminste wat er voor door moest gaan.
Wat me opviel was dat er een aantal kinderen waren, meestal jongens, die heel fanatiek waren. Ze wilde altijd de bal hebben en knalde de bal vaak rücksichtsloos naar voren. Veel schreeuwen en drukke gebaren. Vechten om de bal.
Er waren ook een aantal kinderen die het overlieten aan de fanatieken en zich maar af en toe met het spel bemoeide. Dan waren er nog de balletjes-afwachters, de goalgetters. Bijna op dezelfde plaats blijven staan, niet in beweging komen en maar wachten tot de bal voor hun voeten belandde. Soms hadden ze geluk en kregen ze de bal ook nog in de goal.
Wat doe je als het tegen zit?
Dit waren vooral meisjes, ze hadden dan wel gescoord, maar er nauwelijks voor gewerkt. Volgens mij geen garantie om frequent te scoren. En dan, tot slot, waren er nog de keepers. Of ze vrijwillig voor schietschijf hadden gekozen, of dat het rouleerde, dat weet ik niet. Maar keepers heb ik altijd al vreemd gevonden. Ik wilde voetballen, niet keepen, dat was vroeger mijn credo. Maar het is goed dat er deze mensen zijn, wel niet veel, maar toch, kan de rest lekker voetballen.
Zo ging het spel een tijdje heen en weer. Kansen voor beide groepen en af en toe viel er een goal. Soms ging de bal over de hekken en dan zag je een aantal fanatieke spelertjes over het hek springen en achter de bal aan rennen. Bijna altijd dezelfde. Op een gegeven moment ging de bal over het hek en rolde in de vijver.
Ojeetje wat nu, een probleem! Heel de meute erachter aan. Ik zag ze zoeken naar oplossingen. De bal was een eindje uit de kant, onbereikbaar zonder lange stok. Sommige gingen daar naar zoeken. Anderen bleven naar de bal kijken en probeerde hem eruit te kijken of te roepen. Ook werden er kleine steentjes gegooid om te kijken of hij naar de kant kwam drijven. Helaas, alle pogingen hadden geen succes.
De echte wil ontbreekt
Niemand kwam op het idee om zijn schoenen en sokken uit te doen en in het water te stappen. Rigoureus, dat wel, maar wel een oplossing. Aan hun pijnlijk denken over een oplossing kwam abrupt een einde toen de juf zei dat het tijd was om weer terug te gaan naar school. Het verbaasde me dat het doel, de bal redden, net zo makkelijk werd losgelaten.
Ze luisterden heel goed, te goed?, naar de juf. Er was niemand die echt protesteerde en de discussie aanging met de juf. Dat de bal toch wel belangrijker was dan weer op tijd terug zijn op school. Dus de zwerm ging opruimen, spullen pakken en zich klaarmaken om te vertrekken.
De bal gered
Ik was in de tussentijd naar de rand van de vijver gelopen en zag dat door de fontein, midden in de vijver, kleine golfjes ervoor zorgde dat de bal richting kant werd gedreven. Na een paar minuten wachten kon ik hem pakken. Ik liep richting de groep, die nog niet was vertrokken. Er werd geroepen, kijk hij heeft hem eruit gehaald! Ben je er in gegaan? Onnodige vraag overigens, want ik was niet nat. Beter zou zijn geweest, hoe heb je dat gedaan. Maar deze kwam niet.
Ik schoot hem, ging helaas niet in één keer goed, naar de groep. De bal werd onder luid gejuich ontvangen. Maar helaas konden ze niet verder gaan met hun spel, want de plicht had geroepen.
Het viel mij op dat er veel verschillende sub-groepen te onderscheiden zijn. Van héél fanatiek tot weinig initiatief en beweging en alles wat daar tussen zit. Ook werden er hele onlogische vragen gesteld, als ze gewoon beter hadden gekeken dan hadden ze het antwoord kunnen zien.
Zit jij vast in oude patronen?
Tot welke groep behoorde jij in groep 8 (klas 6) van het basisonderwijs? En hoe is het nu met je? Heb je je eigen ontwikkeld? Waarschijnlijk wel. Toch kunnen bepaalde patronen heel diep zitten. Herken je er? Zit je er misschien nog steeds in vast?
En inderdaad, soms kan afwachten toch een goed resultaat opleveren. Maar dat afwachten (tot de bal naar de kant kwam drijven) heet geduld hebben, dat ik bewust uitoefende. Ik zag de verbanden en ik verwachtte na verloop van tijd een bepaald resultaat. Ik geloofde in de uitkomst, dat de bal naar de kant kwam en ik hem zonder problemen kon pakken.
Het meisje in de voorhoede echter, schoot ad random de bal weg en soms in de goede richting en trof ze doel met heel veel geluk. Maar dat was zonder plan, zonder een bepaalde tactiek.
Leef jij met vertrouwen?
Hoe doe jij dat in het dagelijks leven? Leef jij met vertrouwen en toon je initiatief? Of ben je een vechter? Een vechter tegen beter weten in, want alles in je eentje blijven doen lost bepaalde problemen niet op. Het blijkt uit onderzoek dat mannen vaak door blijven gaan. Ze moeten immers sterk zijn en vooral hun zwaktes niet tonen. Ze zijn verantwoordelijk voor hun gezin en daarom laten zien dat ze sterk zijn. Maar dat lukt niet altijd. Soms kan het heel nuttig en verstandig zijn om hulp in te roepen. Ik, Hans van Andel ben benieuwd naar jouw opmerkelijke story. Laat het me weten als je mijn hulp kunt gebruiken.
Om je hoofd leeg te maken kun je bijvoorbeeld gaan wandelen
Wil je zelf eens een start maken met wandelen, maar liever niet alleen? Dan is Mindful Walk misschien iets voor je. In kleine groepjes volg je een cursus waarin je handvatten krijgt om beter te wandelen en bewuster in het leven te staan. Wat je leert kun je in je dagelijkse leven toepassen, dat is het grote voordeel van Mindful Walk. Ik geef ook regelmatig Clinics om eens kennis te maken en te kijken of het iets voor jou is.
Of wil je misschien één op één gesprekken voeren met iemand die weet waarover hij praat. Ga eens met Hans van Andel (Burn-Out Coach omgeving Breda) wandelen om eens te ervaren of je ook anders naar zaken kunt kijken. Om eens in de spiegel te kijken met wat professionele hulp. Laat het me weten. Voor contact klik hier.
Recente reacties