Heb ik een burn-out? Kan ik het als een kadootje zien?

Laatst stelde iemand me de vraag of ik mijn burn-out een kadootje vond. Met andere woorden, met de kennis van nu terugkijkend op die periode, zou ik er dan blij mee zijn? Daar moest ik even over nadenken. Toch was de conclusie vrij snel helder.

Maar wil jij weten of je een burn-out hebt, doe dan de test op mijn home-page. Het is een indicatie, het lijft lastig. Ook omdat het geen officiële beroepsziekte is. Een bedrijfsarts zal dat nooit zeggen. 

Mijn advies praat er over met je huisarts, die kan meestal wel een inschatting maken of jij een burn-out hebt. Zij hebben er ervaring mee en kunnen wel een antwoord geven op jouw vraag:

Heb ik een burn-out?

Wil snel van mijn burn-out af: een Quick fix

Terugdenkend aan die vervelende periode, poppen er diverse herinneringen op. Ik weet nog wel, dat toen ik er midden in zat, ik er zo snel mogelijk vanaf wilde. Niets liever dan de draad weer oppakken en verder gaan met mijn leven. Maar zo werkte het niet. Dat was toen nog niet tot me doorgedrongen, maar dat inzicht zou wel gaan ontstaan. Niet snel, het had zijn tijd nodig. Gras gaat ook niet sneller groeien als je er aan gaat trekken.

Hoe lang duurt een burn-out?

Een burn-out neemt zijn eigen tijd en doorloopt ondertussen een aantal fasen. Mijn eerste fase was er duidelijk eentje van: nee hè, niet nu, niet ik. Dat kan ik er nu even niet bij hebben. Deze fase noemt men wel de fase van ontkenning. Het er nog niet klaar voor zijn om hem te accepteren.

Hoe lang z’n fase duurt, is voor iedereen verschillend. Bij mij duurde hij toch wel een paar maanden. Het was immers even schrikken toen de huisarts tegen me zei: doe even een paar weekjes rustig aan. Die paar weekjes werden 14 maanden! Die had ik niet zien aankomen. Dus je bent gauw weer een tijdje verder, time flies :-).

Controle verliezen, controle loslaten

Het is duidelijk iets dat mij overkwam. Ik had er géén controle over en het nam bezit van mijn leven. Tijd voor actie dacht ik. Van allerlei dingetjes geprobeerd: van acupunctuur tot mindfulness en weer terug. Het had niet het gewenste effect. Nu weet ik, dat ik in die eerste fase beter alle activiteiten op een héél laag pitje had kunnen zetten.

Mijn lichaam zat echter nog in een hyper-de-pieper stand met al die stresshormonen. Actie ondernemen, dat levert wel resultaat op, zo werkte het tot aan de burn-out altijd. Nu niet meer dus. Oude wetmatigheden waren ineens waardeloos. Dat was de zoveelste tegenvaller. Wat wel helpt is in zijn vrije versnelling zetten. Chillen, veel chillen zoals de jeugd zegt.

Tot rust komen, de energielekken dichten en pas later starten met de opbouw. Dus geen lichamelijke inspanningen meer, echt niets doen is in deze fase het devies, hoe moeilijk het ook is. Want ik stond in de ‘als maar door’-modus. Stoppen kwam niet in mijn vocabulaire voor en moe zijn al helemaal niet. Dus probeer te gaan lanterfanten, wandelen, kijken bij het vissen of bij het sporten van de jeugd. Ga iets doen wat nagenoeg géén energie kost.

Waardevol inzicht

Één van de meeste waardevolle inzichten die mijn burn-out mij heeft opgeleverd is het volgende. Ik zat véél te véél in mijn hoofd. Dus ik ben uit mijn hoofd gegaan en meer in mijn lichaam gaan ‘wonen’. Klinkt makkelijker dan gedaan. Maar dat was wel de weg die ik ben gegaan. Meer gaan voelen, hoe hangt de vlag erbij. Heb ik voldoende energie om iets te gaan doen.

Waar voel ik spanning in mijn lichaam? Zit er een patroon in? Is het goed voor me of juist niet? De antwoorden op die vragen gaven me een indicatie hoe de vlag erbij hing. Nu had ik een aantal zogenaamde stoplichten en als die op rood sprongen, moest ik echt op de rem trappen. Vóór mijn burn-out had ik die niet, tenminste dat dacht ik. Ze waren er natuurlijk wel, alleen ik zag ze niet, beter voelde ze niet.

Door het volgen van diverse cursussen en opleidingen ben ik me meer bewust geworden van mijn lichaam. Ik herken nu vroegtijdig een aantal belangrijke signalen die wijzen op veel stress en kunnen leiden tot een burn-out. Ik kan hier nu adequate actie op ondernemen om erger te voorkomen: een burn-out!

Is een burnout een kadootje?

Terugkomend op de vraag die ik aan het begin van deze blog heb gesteld, kan ik nu volmondig zeggen: ja, mijn burn-out was een kadootje voor me! Niet op het moment toen ik er midden in zat, maar een tijd erna. Pas toen de zwarte sneeuw volledig was verdwenen en de krokussen zichtbaar waren geworden. Ik heb er veel van geleerd en zal niet gauw in een tweede burn-out terechtkomen.

Er zijn echter genoeg mensen die twee, drie of meerdere keren tegen deze sluipmoordenaar moeten aanlopen om hun lessen te leren. Het heeft mij echter veel nieuwe inzichten gebracht, die ik niet had willen missen! Ik hoop dat jij niet in een burn-out terechtkomt. Mocht je wel tegen overspannenheid of een burn-out aanlopen, onderneem dan actie. Denk niet, dat gaat zo wel weer over. Pak een aantal stressors aan, indien mogelijk en maak eens een afspraak met je huisarts.

Om de connectie met je lichaam te herstellen is TRE een mooie manier. Lichamelijke oefeningen om spanning los te laten, te ontladen. Zie hieronder voor meer informatie.